Geodezja wykorzystuje w praktyce wiedzę geometryczną przy opisywaniu powierzchni ziemi oraz Ziemi jako planety, skupiając się na określaniu wielkości i kształtu Ziemi. Geodeci zajmują się również pomiarami terenu całej naszej planety bądź tylko jej części. Cała geodezja dzieli się na dwa rodzaje:
- niższą, czyli szczegółową, obejmującą pomiary o promieniu do 15,6 km,
- wyższą, zajmującą się pomiarami na dużych przestrzeniach i dotyczącą powierzchni o ponad 750 kilometrach kwadratowych wraz z uwzględnieniem kulistego kształtu Ziemi.
Geodezja wyższa to taki rodzaj geodezji, który zakłada, że Ziemia jest bryłą, kulą w przeciwieństwie do geodezji niższej, zakładającej, iż Ziemia jest płaska. Razem, oba te działy geodezji tworzą doskonały obraz badanego terenu, który ma zostać wykorzystany pod daną inwestycję. Ujęcie ziemi jako płaskiej, a także późniejsze uwzględnienie jej wypukłości pozwala na dokładny zapis terenu, jego zbadanie oraz oddanie prawidłowych danych wybranego terenu na mapach geodezyjnych.
Geodezja wyższa jest dużo obszerniejsza od niższej, gdyż geodeci zajmujący się właśnie tą dziedziną dokonują pomiarów dużych regionów, państw, kontynentów czy nawet obszaru całej Ziemi. Zazwyczaj ten rodzaj geodezji jest domeną geodetów naukowców oraz łączy się z innymi działami, takimi jak: geodynamika, grawimetria, tektonika, geodezja wyższa z elementami astronomii i geodezja satelitarna. Dzięki połączeniu geodezji wyższej z kartografią można tworzyć i projektować różnego rodzaju mapy oraz globusy ziemskie, które pomagają między innymi dzieciom w nauce geografii w szkole.
Geodezję wyższą można podzielić na trzy działy:
- geodezję satelitarną, zajmującą się badaniem torów sztucznych satelitów naszej planety, co często jest wykorzystywane do pomiarów kształtu bryły ziemi,
- geodezję wyższą z geodynamiką, skupiającą się na badaniach potencjału przyspieszenia ziemskiego, czyli kształtem geoidy, a także przemieszczania się skorupy ziemskiej,
- geodezję wyższą z astronomią, czyli obliczeniami pozycji, azymutów za pomocą pomiarów gwiazd, pozycji na powierzchni sfery i elipsoidy
Geodezja wyższa jest w całości zinformatyzowana i wymaga systemu nawigacji satelitarnej. Wykorzystuje ona odpowiedni sprzęt i specjalistyczne urządzenia (komputer z odpowiednim oprogramowaniem oraz GPS) do celów badawczych (pomiary terenów przekraczających 750 kilometrów kwadratowych i powierzchni koła o promieniu ponad 15,6 km). Dokonując pomiarów oraz późniejszego przedstawienia „dużych obszarów”, geodeta stosuje powierzchnię odniesienia w postaci pewnej płaszczyzny zastępczej zbliżonej do rzeczywistej powierzchni bryły ziemskiej. Ponadto rozszerzenie opracowań w celu ukazania tzw. „dużych obszarów” narzuca uwzględnienie w obliczeniach geodetów także wpływu zakrzywienia Ziemi. Na podstawie pomiarów całego globu sporządza się mapy i inne źródła informacji terenowej.